Κατά το έτος 1809 η Ποδολοβίτσα είχεν κατά τον Ληκ (Άγγλος Περιηγητή) 30-40 σπίτια ενώ κατά τον Πουκεβίλ είχεν 30 οικογένειες κατά το έτος 1826. Το έτος 1828 είχεν 25 φαμελιές ή 80 κατοίκους με γεωργική έκταση 15 ζευγαριών (1 ζευγάρι πρώτης ποιότητος ισοδυναμούσε με 70-80 στρεμμ., μεσαίας ποιότητος με 100 στρεμμ. και εσχάτης με 130-150 στρέμματα κάθε δε στρέμμα είχεν 1600 μ.) ενώ το Μετόχι είχεν 3 φαμελιές με γεωργική γη τριών (3) κάδων. Ήταν 14η στη σειρά επί 25 χωριών της Επαρχίας Ξηρομέρου και 9η κατά τον Πουκεβίλ.
Τον αυτόν χρόνον επλήρωσαν εισφοράν εις το κράτος η μεν Ποδολοβίτσα γρόσια 3.600 το δε Μετόχι 120 γρόσια.
Τα εισοδήματα της κατά το έτος 1829 ανέρχονταν σε 37.013 λίτρα βελανίδι, 17 κάδους κριθάρι και 534 καλαμπόκι [υποκείμενα εις την τότε δοσολογίαν (δεκατιάν)]. Το έτος 1839 οι Ποδολοβιτζάνοι είχαν ζώα χονδρά 225 και λιανά 4.140 (εξ ων 838 οι Βασίλειος και Δημήτριος Κορδόσης, 569 ο Αθανάσιος Κουτρούλης, 469 ο Αθαν. Καραΐσκος και 446 ο Πανούλας Καπώνης κλπ.)
Κατά το έτος 1840 οι οικογένειες ανήλθαν σε 50, το 1846 σε 306 κατοίκους, το 1851 σε 70 οικογένειες, το 1853 σε 56 οικογένειες (284 κατ.), το 1861 σε κατοίκους 274, το 1889 σε 634 (323 αρρ. και 311 θήλ.), ομοίως το 1893, το 1896 σε 584 (306 άνδρες και 278 γυναίκες) το 1908 είχεν 625 κατοίκους (323 άνδρες και 302 γυναίκες) το 1920 είχεν 755 κατοίκους, το 1928 933, το 1940 είχεν 1.013 και το 1951 είχεν κατοίκους 1.147.
Το 1851 ο Πέτρος Λυμπέριος φορολογήθηκε δια εισοδήματα 183 1/2 οκάδες σιτάρι, 866 οκάδες καλαμπόκι και 64 οκάδες βρώμη με δρχ. 40,37 - 129,90 και 7,68 αντίστοιχα.
Το 1890 είχεν μονοτάξιον Σχολείον με 63 μαθητάς και ένα Γραμματέα - Δάσκαλο, το 1893 είχεν 44 μαθητάς, το 1905 είχεν 59, τα έτη 1906-1921 είχεν αντίστοιχα 61,63,74,70,70,78,72,77,91,98,86,77,93,87,112 και 116 μαθητάς με ένα δάσκαλο και τέσσερις τάξεις.
Κατά το έτος 1881 είχεν μόνον ξερικά χωράφια αξίας τότε δρχ. από 23-27 το στρέμμα.
Το έτος 1911 οι Ποδολοβιτσάνοι καλλιεργούσαν 879 στρεμμ. σιτάρι, 90 στρεμμ. κριθάρι, 1.176 στρεμμ. καλαμπόκι, 484 στρεμμ. βρώμη, 23 στρεμμ. φασόλια, 7 στρεμμ. κουκιά, 3 στρεμμ. ρεβίθια, 13 στρεμμ. φακές, 27 στρεμμ. πατάτες, 7 στρεμμ. ντομάτες, 6 στρεμμ. κρεμμύδια 5 στρεμμ. σκόρδα, 3 στρεμμ. αγκινάρες, 2 στρεμμ. μελιτζάνες, 8 στρεμμ. πεπονοειδή, 282 στρεμμ. καπνό και 20 στρεμμ. σουσάμι.
Είχαν επίσης 35 στρεμμ. κήπους, 1 στρεμμ. συκιές, 166 στρεμμ. αμπέλια (125 για κρασί και 41 σταφίδα Κορινθιακή) και ελαιώνες μηδέν, μόνον 100 αγριλιές είχεν δια κέντρωμα στα Κ. Ραχούλια. Τον αυτόν χρόνον είχαν άλογα 126 (75 αρσεν. και 51 θηλυκά), ημίονους 2, όνους 15, βόδια 17, αγελάδες 104, πρόβατα 2.835, γουρούνια 400, γίδια 1.280, κότες 889 και 89 κυψέλες μελισσών.
Κατά το έτος 1945 είχεν συνολικά ζώα 5.395 (εξ ων 240 ο Ιω. Κορδόσης, 225 ο Αριστ. Λιαροκάπης, 200 ο Αθ. Μετσοβίτης και από 180 οι Θωμάς Καλύβας, Παντελής Τσαμής και Σωκράτης Πετρόπουλος) κλπ.
Τα Επαγγέλματα των Ποδολοβιτσάνων κατά το έτος 1882 ήσαν. Γεωργοί, Εργάτες, Καπνοκόπτες, Ποιμένες, Πωλήτες, Μυλωνάδες, Έμποροι - Δήμαρχος - Κτηματίας - Στρατιωτικοί.
Κατά το έτος 1916 Γεωργοί, Υλοτόμοι - Κρεοπώλες - Οργανοπαίχτες, Καφεπώλες, Κτίστες - Κτηνοτρόφοι - Παντοπώλες - Κτηματίες - Εργάτες - Μετανάστες - Ράπτες - Καροτσέρηδες και Μεσίτες. Το 1905 είχεν και κουρείς, Αγροφύλακες και Εμπειροχειρούργον.
Το 1836 η Ποδολοβίτσα είχεν έναν Πύργον του Γιακούπ Αγά και Ισμαήλ Αγά και δέκα εννέα (19) οικόπεδα των ιδίων Οθωμανών (εκτός των καλυβών) τα οποία επισκεύασαν οι κάτοικοι και κατοίκησαν μετά την επανάσταση. Επίσης είχεν και ένα καλυβοεργαστήριο 72 τ.μ. και δύο κινητούς υδρόμυλους εις τις θέσεις "Χαλιάς» και "Νησί». Στα ανωτέρω οικόπεδα κατοίκησαν οι
- Νικ. Καραΐσκος (εκτ. οικοπ. 0,63)
- Πετρ. Λυμπέριος (εβδ. 0,765)
- Δημ. Τσουκνίδας (εμβ. = 0,245)
- Σίμος Ρώσσος (εμβ. = 0,840)
- Νικ. Καπώνης (εμβ. = 0,3285)
- Αναστ. Τασογιανής (έκταση = 0,036)
- Δημ. Καπώνης (εμβ. = 0,270)
- Γεωργούλας Φλερής (εμβ. = 0,359)
- Αθ. Κουτρούλης (εμβ. 80,1242)
- Σίμος Ρώσσος (εργαστήρι εμβ. = 0,135)
- Αντώνιος Φλερής (εμβ. = 0,705)
- Βασ. Βλάχος (εμβ. = 0,17276)
Ποιοι πήραν τα υπόλοιπα πέντε (5) οικόπεδα (σπίτια) δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες ούτε και για τους υπόλοιπους μέχρι τις 50 οικογένειες που κατοικούσαν στα σπιτικάλυβα ως γεωργοί.
Οι Γεωργοί ονομάζονταν ζευγίτες ή Τσιφτήδες τους έδιδεν δε ο Τσιφλικάς γη προς καλλιέργειαν, δια κατοικίαν αυτών και των ζώων και δια αποθήκην χόρτου. Την γην την καλλιεργούσαν ανάλογα με την συμφωνίαν ήτοι συντροφικά, τριτάρικα, κατ' αποκοπήν ή παρασποράρικα. Σήμερα (1961) η Κοινότητα έχει πεδινές εκτάσεις 24,2 χιλ. στρέμματα ήτοι γεωργική γη 9,2 χιλ. στρέμμ., Βοσκοτόπους 10,2 χιλ. στρεμμ., Δάση 5 χιλ. στρέμματα, εκτάσεις καλυπτόμενες υπό υδάτων 0,5 χιλ. στρεμμ. και έκταση οικοδομημένη 0,2 χιλ. στρεμμ.
Έρευνα του πρώην Γραμματέα της Αδελφότητας M. Σκουτέρη